مـجـلـس روضــه را دوسـت دارم

  بـروم تـکـیــه بـدهـم گـوشــه‌ ای کـنـار در ، نـگـاه کـنـم بــه آنـهـایی کــه در تـاریـکی اشـک مـی‌ریـزنـد و سـیـنــه می‌زنـنـد بـرای حـسـیـن(ع) ؛

  و ذره ذره آب شـوم از شـرم حـضـور ...

  یـا بـنـشـیـنـم آن وسـط‌‌ هـا در تـاریـکی ، صـورتـم را مـیـان سـیـاهی چـادر پـنـهـان کـنـم و هـی بـگـویـم :

  مـگـر مـی‌تـوانی هـمـه‌ ایـنـها را بـا خـودت بـبـری

و بــه مـن بـگـویی نــه تـو نــه ...





  کـربلا میخواهم ...

ادامه مطلب...

این مـــــردم همه را با "ولایــــــت" مے سنجد

هر مسئولے با "ولایــــت" باشد

محبوب دل مــــردم است وهر مسئولے که کــــمترین زاویه رابا ولایت پیدا کند

?به همــــان انـــــدازه از چــــشم مــــــردم مےافــــتد و منــــــفور مے شود ?

خیلی گشتیم.

نه پلاکی،

نه کارتی،

چیزی همراهش نبود.

لباس فرم سپاه به تنش بود.

چیزی شبیه دکمه پیراهن در جیبش نظرم را جلب کرد.

خوب که دقت کردم،

دیدم یک نگین عقیق است که انگار روش جمله ای حک شده.

خاک و گل ها رو پاک کردم

مطمئن شدم دیگر نیازی نیست دنبال پلاکش بگردیم

روی عقیق نوشته بود :

......................   " به یاد شهدای گمنام "   ......................

(به نقل از خاطرات تفحص)