به گزارش "ندای انقلاب"، صهیون در زبان عبری، به معنای پر آفتاب و نیز نام کوهی در جنوب غربی اورشلیم است. کوه صهیون در کتب دینی، زادگاه و آرامگاه داود و جایگاه سلیمان بوده‌ است.

گاه این واژه نزد یهودیان به ‌معنای شهر قدس، شهر برگزیده و شهر مقدس آسمانی به کار می ‌رود؛ ولی در متون دینی یهود، صهیون به آرمان و آرزوی ملت یهود برای بازگشت به سرزمین داود(ع) و سلیمان(ع) و تجدید دولت یهود اشاره دارد؛ به ‌عبارت دیگر صهیون برای یهود، سمبل‌ رهایی  از ظلم، تشکیل حکومت مستقل و فرمانروایی بر جهان است؛ از این ‌رو یهودیان خود را فرزندان صهیون می ‌دانند.

صهیونیسم

صهیونیسم به جنبشی گفته می‌ شود که خواهان مهاجرت و بازگشت یهودیان به سرزمین فلسطین و تشکیل دولت یهود است. صهیونیسم مانند ناسیونالیسم‌ افراطی است که با خوار شمردن ملت‌ ها و نژادهای دیگر و با غلو در برتری خود، درپی دستیابی به قدرت سیاسی است. این جنبش در نیمة نخست قرن سیزدهم ش. نیمه دوم قرن نوزدهم م. در اروپا پا به عرصه حیات گذاشت؛ ولی واژه صهیونیسم، نخستین بار از سوی «تئودور هرتصل» به کاررفت و سپس «ناحوم ساکولو» ـــ مورّخ صهیونیست ـــ در کتاب «تاریخ صهیونیست» از آن سخن گفت.

صهیونیسم فقط دارای ابعاد و معانی سیاسی (صهیونیسم سیاسی) نیست؛ بلکه ابعاد و معانی دیگری همچون: صهیونیسم کارگری، فرهنگی، دموکراتیک، رادیکال و توسعه‌طلب را نیز دربرمی‌گیرد. مشهورترین تقسیم‌بندی صهیونیسم، طبقه‌بندی آن به دو بخش سیاسی و فرهنگی (دینی) است. 

صهیونیسم سیاسی خواهان بازگشت یهودیان به فلسطین است که با تدوین کتاب «دولت یهود» ازسوی هرتصل در 1263 ش./ 1894 م. زاده شد؛ اما صهیونیسم فرهنگی، مخالف مهاجرت یهودیان در قرن چهاردهم به فلسطین است؛ زیرا در انتظار انسان رهایی ‌بخش در آخر ‌الزمان نشسته است تا یهودیان و تمام ادیان را به سرزمین ابراهیم(ع) و موسی(ع) یا سرزمین نجات بازگرداند.

صهیونیسم به دینی و غیر‌ دینی نیز تقسیم می‌شود. صهیونیسم دینی، اندیشه‌ای است که اعتقاد دارد بازگشت به سرزمین موعود، در زمانی‌ که پروردگار مشخص کرده ‌است و به شیوه‌ای که او تعیین می‌کند، انجام خواهد شد و این کار به دست بشر انجام‌پذیر نیست. 



منطقه فلسطین

فلسطین به‌صورت تاریخی و از دوران روم باستان به ناحیه‌ای گفته می‌شده که بین دریای مدیترانه و کرانه‌های رود اردن واقع شده‌است. «فلسطین» به عنوان یک کشور از سوی سازمان ملل و همچنین اسراییل و شماری از کشورهای غربی مانند ایالات متحده به رسمیت شناخته نشده است. فلسطین در دوران‌های حتی قدیمی تر به ناحیه‌ای محدود تر در کنار مرز دریای مدیترانه اطلاق می‌شد.

بیت المقدس

شهر اورشلیم و مکان بیت المقدس، یکی از تاریخی ترین و مقدس ترین نقاط جهان است که مورد احترام همه موحدین جهان بوده و پیروان ادیان ابراهیمی در قداست آن اشتراک نظر دارند و آثاری مذهبی از هر یک از این ادیان الهی در این محل بجای مانده است.

مسجدالاقصی

این مسجد نخستین قبله گاه مسلمانان است و مسلمانان پیش از آنکه رو به کعبه نماز بگذارند مدت 17 ماه رو سوی قدس نماز می خواندند و به همین دلیل مسجد، مسجد قبلتین لقب گرفت.

مسجدالاقصی مسجدی‌ست که نام آن در آیه اول سوره اسراء آمده‌است، که اشاره به معراج و سیر شبانه پیامبر اسلام از مسجدالحرام به مسجدالاقصی دارد: «سبْحَانَ الَّذِی أَسرَی بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِّنَ الْمَسجِدِ الْحَرَامِ إِلی الْمَسجِدِ الاَقْصا الَّذِی بَارَکْنَا حَوْلَهُ لِنرِیَهُ مِنْ ءَایَتِنَا إِنَّهُ هُوَ السمِیعُ الْبَصِیرُ». «منزّه‌است آن خدایی‏ که بنده‌اش را شبانگاهی از مسجد الحرام به سوی مسجد الأقصی- که پیرامون آن را برکت داده‌ایم- سیر داد، تا از نشانه‌های خود به او بنمایانیم، که او همان شنوای بیناست.

نگاهی به جایگاه قدس در ادیان مختلف

«قدس»، «بیت المقدس» یا «سرزمین مبارک» نام سرزمینی است که از سوی خداوند تبرک و قداست یافته و از چنان منزلتی برخوردار است که همه ادیان الهی نه تنها از آن یاد می کنند، بلکه توجه و تقدس ویژه ای برای آن قائل هستند.

سرزمین فلسطین و به ویژه شهر بیت المقدس نه تنها برای مسلمانان که برای پیروان ادیان دیگر نیز از اهمیت و جایگاه بسیار مقدس و مهمی برخوردار است.

 اگرچه همه مناطق زمین به جهت آیه و نشانه الهی بودن و انتساب به آفریدگار از جایگاهی بلند و رفیع برخوردار و از قداست و برکت بهره مند است. اما در این میان سرزمین فلسطین از منزلت دیگری برخوردار است به گونه ای که در همه ادیان الهی نه تنها از آن یاد شده، بلکه مورد توجه و تقدس هم بوده است، به عنوان مثال در قرآن کریم بارها به اهمیت این سرزمین و با برکت بودن آن تاکید شده و سرزمین فلسطین برای جهانیان مبارک دانسته شده است.

قداست فلسطین در آیات قرآن

تمام آیات قرآنی که به نحوی به سرزمین فلسطین ارتباط دارند، از دو وصف “قداست” و “مبارک” سخن می گویند، به این معنا که این سرزمین افزون بر ویژگی مبارک بودن سرزمینی مقدس است. بنابراین باید گفت، “قداست” ویژگی انحصاری سرزمین فلسطین است و این قداست اختصاص به شهر قدس و بیت المقدس ندارد، بلکه آیات قرآن به بخش های دیگری از سرزمین فلسطین این صفت را داده اند و در این میان می توان به آیاتی از سوره طه اشاره کرد که می فرماید: پس زمانی که موسی به سرزمین مقدس درآمد، از سوی خدا موسی خوانده شد که من خود پروردگار توام، پس کفش هایت را بر کن، زیرا تو در سرزمین و وادی مقدس طور هستی.

همانطور که ملاحظه می شود، این آیه به صراحت سرزمین و وادی طور را سرزمینی مقدس معرفی کرده و به دلیل همین قداست از موسی(ع) خواسته شده تا کفش هایش را به احترام و قداست این سرزمین از پای خویش درآورد. در سوره قصص نیز فلسطین سرزمینی مبارک معرفی شده است.

به این ترتیب از آیات قرآن چنین برداشت می شود که سرزمین فلسطین سرزمین مقدسی است و این تقدس و قداست اختصاص به شهر بیت المقدس یا وادی طور در سرزمین سینا ندارد.

غیر از آن در سوره های اعراف، یونس و اسرا نیز از سرزمین فلسطین و شرق و غرب آن به عنوان سرزمینی مبارک یاد شده که زمانی بنی اسرائیل از آن بهره مند شدند تا خداوند نعمت وعده داده شده خویش بر آنان را به بهترین وجه به کمال برساند.

در حقیقت حکومت فلسطین و مناطق پیرامون آن، به این دلیل به بنی اسرائیل داده شد که خداوند از سوی موسی به آنان وعده داده بود تا آن حضرت(ع) را در جنگ با فرعون یاری داده و همراه او باشند. اینگونه بود که خداوند به وعده خویش عمل کرد و آنان را وارث آن سرزمین مقدس و مبارک گرداند.

اما این به این معنا نیست که اولین ساکنان این سرزمین مقدس بنی اسرائیل بوده است، چون اگر به قرآن مراجعه کنیم، در می یابیم که این سرزمین در زمان حضرت ابراهیم(ع) سرزمینی مبارک و مسکن آن حضرت بوده است، برای مثال خداوند در سوره انبیا درباره مهاجرت حضرت ابراهیم از سرزمین بابل پس از آتش سوزی مشهور و رهایی از آن می فرماید: ما ابراهیم را به همراه لوط از دست دشمنان کافرش نجات داده و به سرزمینی بردیم که آن را برای جهانیان مبارک گردانیدیم.

نکته مهم در این آیه آن است که این سرزمین را که حضرت ابراهیم و یارانش را به آن جا کوچانده و از بدی دشمنانش رهایی بخشیده، سرزمینی مبارک برای جهانیان شمرده شده است، به همین دلیل می توان گفت، این سرزمین از آن قوم و قبیله و یا دینی خاصی نیست و همه انسان ها بلکه جهانیان از آن سود برده و از برکات آن استفاده می کنند.

برخی از مفسران، اینکه شریعت های آسمانی و قوانین الهی در این سرزمین بر جهانیان نازل شده است، را علت اصلی مبارک بودن این سرزمین دانسته اند، چون همه ادیان توحیدی الهی از این سرزمین به دیگر مناطق جهان گسترش یافته اند.

ارزش و جایگاه قدس

سرزمین فلسطین و قدس به دلایلی نزد همه ادیان ابراهیمی از ارزش و جایگاه بالا و مقام عالی برخوردار است. همه پیروان هر یک از سه شریعت ابراهیمی یعنی اسلام، یهودیت و مسیحیت این سرزمین را مقدس دانسته و از قداست آن یاد و دفاع می کنند.

آثار و بناهای دینی بسیاری در این سرزمین برای هر یک از پیروان این سه دین آسمانی وجود دارد که می توان به دیوار ندبه برای یهودیان، کلیسای قیامت برای مسیحیان و مسجدالاقصی برای مسلمانان یاد کرد.

همان گونه که گفته شد، قداست سرزمین فلسطین مختص شهر قدس نیست، بلکه سراسر سرزمین فلسطین از چنین قداستی برخوردار است، این موضوعی است که روایات نیز آن را تایید می کند، برای مثال روایاتی وجود دارد که از قداست شهر الخلیل به عنوان مکان کوچ و هجرت حضرت ابراهیم(ع) و نیز محل دفن آن حضرت سخن می گوید.

همچنین فلسطین به چند دلیل مقدس و مبارک بیان شده است که از آن جمله می توان به فراوانی آب و حاصلخیزی، گهواره ادیان آسمانی و توحیدی و مسکن صالحان و پیامبران اشاره کرد.

بنابراین این قداست و مبارک بودن به دو دلیل مادی و معنوی است و البته باید علت معنوی را بر علل دیگری ترجیح داد، زیرا رسالت پیامبران و دعوت مردمان به توحید که از این سرزمین آغاز شده است، اصل اساسی در تبرک سرزمین است.

چرا یهودیان در صدد تخریب مسجدالاقصی هستند؟
 

                                                        

بخش غربی و جنوبی صحن مسجد الاقصی اهمیت فراوانی برای یهودیان دارد. این دیوار به دیوار براق مشهور است و علت نامگذاری آن به این اسم هم بسته شدن اسب رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم (براق) به این دیوار در زمان معراج بوده است.

این دیوار 156 عرض و 56 پا طول دارد، برخی از سنگ های این دیوار 16 پا هستند و مسلمانان مسجدی را در این قسمت بنا نهادند.

در مقابل یهودیان ادعا می کنند که این دیوار بخش باقی مانده از دیوار " بارگاه سلیمان" است که هیردوس آنرا در سال 18 قبل از میلاد بنا نهاده بود. با اینکه حفاری های صهیونیستی تاکنون از یافتن دلیلی برای این ادعا عاجز مانده اما آنها همچنان بر این ادعای خود پافشاری می کنند.

در زمان صدر اسلام؛ شفقت مسلمانان نسبت به یهودیان باعث شد تا به آنان اجازه داده شود تا در کنار این دیوار به ندبه و زاری بپردازند.

در دوره قیمومیت انگلیس، یهودیان به این مکان دست درازی کرده و ادعای مالکیت آنرا کردند که این امر منجر به قیام فلسطینیان علیه آنان شد.

قیام براق که در سال 1929 رخ داد باعث شهادت 116 نفر و زخمی شدن 232 نفر و زندانی شدن حدود یکهزار نفر دیگر از فلسطینیان شد.

مسئولین انگلیسی 26 نفر از زندانیان فلسطینی را به اعدام محکوم کردند، کشتار بی رحمانه فلسطینیان مواضع جانبدارانه انگلیس از یهودیان و صهیونیستها باعث شد تا کمیته بین المللی حقیقت یابی تشکیل شود.

هرچند این کمیته در پایان تحقیقات خود و در ژانویه 1930تاکید کرد مالکیت این مکان از آن مسلمانان است اما با این حال صهیونیستها همچنان ادعا می کنند که مسجد الاقصی بر روی ویرانه های بارگاه سلیمان برپا شده و تلاش خود را برای انهدام آن ادامه می دهند.

تصاویری از حفاری‌های صورت گرفته در مسجد‌الاقصی که موجب تخریب بخش‌هایی از این مکان مقدس شده است

صهیونیست ها با تمام ادعایی که بر وجود یک معبد دروغین به نام هیکل در این مکان مقدس دارند خودشان می دانند که ادعای آنها دروغی بیش نیست و با توجه به موارد گفته شده واضح و مبرهن است  که آنها با الم کردن این موضوع فقط به دنبال تخریب و ویران کردن این مکان مقدس هستند زیرا می دانند که مسجد الاقصی نه تنها برای مسلمانان بلکه برای سایر ادیان هم مکانی معنوی، مقدس و قابل احترام است آنها با اجرای پروژه هایشان سعی در تخریب این مکان دارند تا بتوانند کم کم ذهن مسلمانان و دیگر ادیان را از این مورد پاک کنند.